Fakty i mity o zawodzie menedżera cz. 1

„Nie jestem urodzonym menedżerem”

Niektórym wydaje się, że jeśli nigdy nie byli na stanowisku lidera, nie mieli okazji zarządzać innymi czy też nie wydawali poleceń, to kompletnie się do tego nie nadają. Bywają i tacy, którzy twierdzą, że od dziecka widać, kto sprawdzi się na stanowisku przywódcy, a kto nie. Prawdą jest, że jedni mają większe predyspozycje od drugich do wykonywania określonego zawodu, ale trzeba pamiętać, że menedżerem, podobnie jak lekarzem, projektantem czy kierowcą, się zostaje, a nie rodzi. Wiele cech charakteru można u siebie zmienić czy wykształcić, dokładnie tak, jak zdobywa się wiedzę i doświadczenie niezbędne do pracy w danej dziedzinie. Najważniejszy jest zapał, motywacja, wytrwałość i chęci. Bez tego nawet najbardziej „urodzony” lider nie znajdzie się na stanowisku menedżera, a już na pewno – długo nim nie będzie.

„Wystarczy ukończyć studia z zarządzania, by dostać posadę menedżera”

To zupełny absurd. Dzięki studiom zdobywa się sporo wiedzy teoretycznej, która jest niezbędna do pracy na wspomnianym stanowisku, ale potrzeba również praktyki. Bardzo niewiele osób zostaje menedżerem zanim skończy 25 lat. Uzupełnieniem wiedzy teoretycznej stanowią m.in. szkolenia menedżerskie. Takie spotkania to doskonała okazja, by bliżej poznać okoliczności, w jakich możemy znaleźć się na co dzień w pracy i podszkolić nasze umiejętności pod okiem fachowców.

„Po co mi studia, skoro liczy się tylko doświadczenie”

W tym przypadku sytuacja wygląda bardzo podobnie, jak w powyższym. Żeby umiejętnie zarządzać zasobami ludzkimi potrzebna jest praktyka, ale i również rzetelna wiedza teoretyczna. Najlepszym jej źródłem są wykłady, spotkania z praktykami, warsztaty czy wartościowe książki, jednak to nie wszystko, co dają studia. Tam poznaje się także wzorce, kulturę, środowisko danej branży, a nawet zdobywa cenne kontakty

 Pozdrawiamy, Integra-consulting.pl