Co to jest savoir-vivre?

Savoir-vivre to coś więcej niż zasady. To umiejętność tworzenia przestrzeni publicznej i atmosfery dla różnego rodzaju współpracy, w której miło się pracuje współczesnym damom i dżentelmenom. Savoir-vivre to sztuka życia w społeczeństwie, która nie dopuszcza kłamstwa, obmowy i udawania. 

Fundamenty savoir-vivre w kulturze biznesu

Jakie są główne zasady savoir-vivre w biznesie?

Szczerość i prawość – są to normy moralne i etyczne, na stałe związane z zasadami etykiety, a zatem i kultury. Savoir-vivre to filozofia życia, która nie dopuszcza kłamstwa, obmowy i jakiegokolwiek udawania. Więc jeśli ktoś poprosi nas o przysługę typu: „nie mów, że jestem”, to spełnienie tej błahej prośby jest bliskie kłamstwu.

Zasada precedencji (pierwszeństwa) – podstawą tej zasady w sytuacjach służbowych (także nieformalnych) jest ranga i status, a nie wiek i płeć – to podstawowa różnica między etykietą towarzyską a biznesową.

Szacunek dla innych, z którym związane są wszystkie inne zasady. Przejawy tego szacunku mogą się kulturowo różnić, a nawet czasami być ze sobą sprzeczne. Jednak szacunek dla człowieka, okazywane mu dobro, respektowanie jego uczuć to podstawa grzeczności w ujęciu ogólnoludzkim.

Perfekcjonizm w rozumieniu zasad savoir-vivre to zmierzanie człowieka do doskonałości na wielu płaszczyznach – „intelektualnej, duchowej, moralnej, etycznej, estetycznej, kulturowej, obyczajowej”. Perfekcjonizm zakłada dążenie do piękna, zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego.

Szlachetność, w którą wpisana jest wspaniałomyślność w wymiarach duchowym i materialnym. Opiera się na nieustannym myśleniu o drugim człowieku. Myślenie o sobie bardziej sprowadza się do samodoskonalenia i to w najdrobniejszych szczegółach, aby w kontaktach międzyludzkich nasze działania były wspaniałe, swobodne i nie na pokaz.

Skromność – ta cecha przeciwstawia się innym, takim jak próżność, pycha, ignorancja, brak kultury. „Pojawia się ona wtedy, gdy pozostałe przestaną występować” – S. Krajewski.

Zasada dostosowania – reguluje różnice w zastosowaniu etykiety w krajach o różnych kulturach. Wg tej zasady, po przekroczeniu granicy danego państwa należy dostosować się do kultury danego kraju, a nie odwrotnie, nie rezygnując jednocześnie z własnej tożsamości. Oznacza to, że w obcym kraju należy uszanować i nie krytykować zwyczajów gospodarzy i nie narzucać własnych.